Coffee Bay; geen koffie, maar gruwelijk mooi!

Molweni! (=Hallo!) Er is again een weekje voorbij, dus weer tijd voor een verhaaltje uit het grote boek van Bobo Fox.

Ik wil ten eerste iedereen bedanken voor alle leuke reacties / hyveskrabbels! Echt super!

Maar dinsdag de 16e hebben wij maar weer eens les gehad. ’s Middags was het weer tijd om the chillen. ’s Avonds na het eten met onze 2 leraren eerst even een wedstrijdje ‘springbokjes maken’ gedaan. Springbokjes zijn dé shotjes hier in Zuid-Afrika; soort bayleys met pepermuntlikeur. Na deze wedstrijd zijn we weer naar Louis Pub geweest, het barretje in Alicedale. Hier hebben we ons weer kostelijk vermaakt =D.

De volgende ochtend eerst even lekker uitgeslapen, en ’s middags weer een schoolactiviteit. We zijn naar Born Free geweest in het Shamwari Game Reserve. Born Free is een organisatie die mishandelde dieren opvangt en verzorgt. Hier waren 5 leeuwen en 4 luipaarden te zien. Dus de big five kan ik van m’n to-do-lijstje afstrepen; de luipaard was het laatste beest wat ik moest zien om de big five compleet te hebben.

Op donderdagmiddag hebben wij een lesje gehad, voor de rest maar weer eens niks uitgevreten; ideaal hier! :P

Vrijdagochtend was het dan eindelijk tijd voor onze lang beloofde rifle-training! We hebben een uurtje gereden naar het Shamwari Game Reserve, waar de schietbaan is gevestigd. Daar hebben we even 5 minuutjes uitleg gehad over een rifle en een shotgun, waarna het eindelijk los kon gaan! We mochten 5 keer schieten met de rifle, en twee keer met de schotgun. Echt super vet om te doen! Wij hebben nu al een afspraak staan met die kerel dat we nog een keertje terug willen komen met onze eigen munitie (= dus veeeel meer dan 7 kogels).
’s Middags was het weer weekend, dus weer tijd om erop uit te gaan! Wij hebben weer onze taxi genomen naar Port Alfred, waar wij drie auto’s hebben gehuurd. Met die auto’s zijn we verder naar het westen gereden via de kust naar East-London. In Zuid-Afrika rijden ze links, maar echt serieus, na 2 minuten ben je er al wel aan gewend. In East-Londen hadden wij een prachtige lodge uitgezocht (= een betonnen, sfeerloze, niet aantrekkelijke, niet gezellige accomodatie). Maar gelukkig waren wij met z’n 13en, dus dat maakt al weer heel wat goed. ’s Avonds uiteten geweest in een soort duitse biertent, waar je échte liters bier kon drinken. Daarna naar een lounge geweest. Dit was niet zo bijzonder; hier waren alleen maar locals, en het ging om ‘het zien en gezien worden’. Maar de pilsjes smaakten hier ook weer prima.

De volgende ochtend heeft Mark even een nieuwe camera gekocht, wat weer een diepe krater heeft geslagen in m’n portomonnee. ’s Middags zijn we rond gaan touren. Het was slecht weer dus het strand zat er niet in voor 11 van ons. Maar Arwen en ik wilden heel graag naar Chintsa. Dit is een zeer klein plaatsje, wat bekend staat om z’n surferskarakter. Dus wij tweeën zijn met onze wetsuits afgezet in Chintsa, waar wij voor 4 euro een bord hebben gehuurd. Hier hebben we ons prima vermaakt met het surfen, en serieus, het gaat echt stukken beter!
’s Avonds maar weer lekker uiteten geweest, en daarna wilden wij naar een echte discotheek. Maar een paar hadden geen id bij zich, dus dat ging niet door. Wij zijn geïndigd in een kutkroegje in een hotel; beetje verspilling van onze kostbare tijd hier in Zuid-Afrika.

Maar het was niet zo erg dat we om 1 uur pas in bed lagen, omdat we zondagochtend naar Coffee Bay gingen! Coffee Bay lag ongeveer 250-300 km van East-Londen af. Wij zijn met z’n 9en daar heen gegaan, dus met twee auto’s. Ik heb de hele dag in één daarvan gereden. De eerste 200 km ging opzich prima, maar de laatste kilometers hebben wij net zo lang over gedaan als over die eerste 200. Want als ik zeg dat er hier gaten in de weg zitten, DAN ZITTEN DIE ER OOK! Echt niet normaal wat een diepe kraters hier in de wegen zitten. Het was dan ook ongeveer 50 km lang slalommen om gaten van 1m bij 1m en 30 cm diep.
Maar uiteindelijk , na een rit met een super uitzicht over heuvels met Xhosa-hutjes (originele bevolking), zijn we aangekomen in Coffee Bay; een gebied wat bekend staat als één van de mooiste plekken van Zuid-Afrika. En echt; als je je mooiste landschapsposter in gedachten neemt, doe dat dan keer 3, dan kom je uit bij het uitzicht van Coffee Bay! Echt grandioos hoe mooi de natuur kan zijn hier. Wij hebben even lekker met z’n alleen op een berg/klif gezeten in de zon, waarna we naar een strand zijn gereden. Hier was echt niemand; dus het was een mooi privéstrand. Iets de berg op zat een restaurantje, in de middle of nowhere, waar we hebben geluncht.
Daarna zijn we verder gereden naar het beroemde fenomeen van Coffee Bay; ‘Hole in the Wall’. Dit is een rotsformatie waar de zee een gat heeft gemaakt in een grote berg. Dit was opzich super mooi om te zien. Hier hebben wij nog even gezwommen, wat trouwens niet zo’n goed idee was. Bijna iedereen heeft schrammen en wonden van alle rotsen/stenen die er waren. Na een klein uurtje daar was het tijd om weer 4 uur terug te rijden naar East-Londen. Jullie zullen misschien wel denken; 8 uur rijden voor wat natuur, maar ik had ook wel 12 uur willen rijden!

Maandag de 22e van maart was er een nationale feestdag, dus wij waren ook vrij. Daarom hadden wij een extra dagje gepland in East-Londen. Arwen en ik wilden weer surfen, maar we konden nergens surfboarden huren. Het plan was dus omgegooid, en we zijn terug naar Port Alfred gereden, om daar te gaan surfen. Maar ook daar na een uur zoeken, nergens geen surfboard gevonden. Het werd dus maar gewoon terraszitten en een strandwandeling maken; ook prima. ’s Avonds hebben wij gegeten in een restaurant, samen met onze vriendin Fennegien die in Port Alfred zit. We hebben dus weer even mooie verhalen uitgewisseld. De taxi heeft ons weer naar huis gebracht, waar iedereen gelijk is gaan slapen.

De volgende ochtend was het weer tijd voor één lesje. ’s Middags beetje aan school gewerkt en niks gedaan. Het was wel weer een heel ander dagje dan de vier dagen hiervoor, maarja, het is niet anders :P

Zoals jullie misschien wel hebben gezien staan een paar foto’s op mijnalbum.nl (link: zie vorig reisverslag). Dit zijn nog lang niet alle foto’s, en ook niet van dit afgelopen weekend, maar uiteindelijk zal alles wel een keer komen!

Mensen, ik groet u!