Mozambique, Swaziland & the last days in S-A!

Hier is dan m’n allerlaatste reisverslag van m’n Zuid-Afrika trip...

Zaterdag de 17e ben ik om zeven uur ’s avonds aangekomen in Durban, waar een huurauto op het vliegveld voor me klaar stond. Hier moest ik de anderen opzoeken, die ergens aan het strand zaten. Alleen het was nogal een opgave om hun te vinden; intotaal ben ik over 50 kilometer bijna twee uur bezig geweest :S.
Maar éénmaal daar stond de braai aan, en daar nog wat lekker gegeten en wat biertjes gedronken.

De volgende ochtend gingen we met z’n alleen om half zes weer uit bed, om de auto in te stappen richting mozambique. Na een kleine zes uur rijden kwamen we bij de grens aan, waar we weer geld moesten aftikken voor een visa, en onze auto’s moesten parkeren. De auto’s moesten achtergelaten worden, omdat je hier alleen met een 4x4 kunt rijden. Het is niet gewoon hobbelig; het is één en al mul zand (beeld je in dat je door de rheezerbelten rijd :P).
We zijn bij de grens opgepikt door de backpackers, en naar onze accomodatie gebracht in Ponta D’Ouro. Onze accomodatie zit 40 meter van het strand; ideaal dus! Ook het weer was hier een stuk beter dan in Zuid-Afrika. Peter was die dag jarig, dus nog maar een aantal pilsjes gedronken op het terras, waarna we even de (warme) zee in zijn geweest. ’s Avonds bij een restaurantje wat gegeten, waarna we weer terug zijn gegaan naar de lodge.

Op maandag hebben we eerst een beetje uitgeslapen, waarna we lekker begonnen met chillen aan het zwembad in de brandende zon. Daarna zijn we even lekker naar het strand geweest. Ik heb nog even een surfboardje gehuurd van de lodge; maar het bord, én de golven waren te klein...het was dus niet meer dan wat prutsen in het water...helaas.
’s Middags nog proberen om wat geld te halen; maar net zoals in Zimbabwe is dit hier ook een groot probleem; heleboel creditcards / pinpassen worden niet geaccepteerd. Maar iedereen had nog een klein broekzakje vol; dus we hebben het wel gered met het geld hier in Mozambique.
Aan het eind van de middag nog lekker gechilld bij de lodge, met een verlate lunch. Die avond hebben wij samen met twee Duitsers die hier ook verbleven nog een kaartspel gespeeld, waarna het rond half 12 tijd was om naar bed te gaan.

De volgende ochtend gingen Ines en ik vroeg uit bed om met een bootje de zee op te gaan, om met dolfijnen te gaan zwemmen! Voor 28 euro kon je hier twee uur mee op een speedboot, op zoek naar dolfijnen. Eerst hadden wij een klein groepje dolfijnen gevonden, maar de organisator zei dat deze dolfijnen niet in de mood waren om te spelen (kon hij aan hun gedrag zien). Dus na een klein ritje verder op de zee zagen we een groep van ongeveer 25 dolfijnen. Deze waren echter wel in de mood! Dus wij onze flippers aan, snorkelsetje op de kop, en in het warme water gesprongen. Na zo’n 30 seconden wachten kwamen de dolfijnen bij ons langs, op zo’n 50 cm! Nadat de dolfijnen langs waren komen zwemmen zijn we de boot weer ingesprongen en zijn we weer voor de dolfijnen gedropt. Ook deze keer kwamen ze weer met z’n allen, al iets meer spelender wijs, langs ons zwemmen. Intotaal zijn we drie keer het water ingeweest. De laatste keer was het allermooiste, want nu begonnen de jonge dolfijnen echt actief te worden. Dolfijnen echt aan alle kanten van je heen en weer te beuken in het water, en zelfs ééntje is nog een rondje om me gezwommen, op weer zo’n 50 cm! Echt super gaaf om te doen!
Nadat we klaar waren moesten we weer naar het strand met de boot, maar hier in Ponta D’Ouro heb je geen haven, dus we moesten gewoon met volle vaart het strand op. Best wel raar om met 160 pk, volle kracht, richting het strand te blazen. Na een flinke klap stonden we dus ook stil op het strand.
Na een lunchje bij de lodge was het tijd om quads op te halen die we hadden gereserveerd. Peter & Geertje bleven bij de lodge, maar de overgebleven vier hadden wel zin om lekker smerig te worden. We hebben dus ook een aardig stukje gescheurd over de zandwegen hier in Mozambique. Na een tijd had Maarten er genoeg van, dus hij had de quad overgedragen aan de twee Duitsers. Met z’n allen zijn we nog even gestopt bij een restaurantje waarna we weer lekker door konden crossen. Na vier uur te hebben gereden waren we doodop, en we waren toe aan een zeer goede douche.
Die avond hebben we zelf wat eten klaar gemaakt, paar biertjes gedronken, en toen ben ik op bed gegaan.

Ik moest er namelijk op woensdag de 21e weer vroeg uit, want nu gingen Geertje en ik duiken! Deze ochtend begon met een lekker zonnetje, maar na een klein half uurtje kwamen de wolken binnen drijven. Niet veel later kwam het water met bakken uit de lucht zetten, dus we hebben ruim een uur gewacht voordat we met de boot het water op gingen.
Éénmaal op het water gingen we richting de eerste duiklocatie. Maar ondertussen zag de kapitein iets anders; één grote zwarte vlek in het water. Dat was dus een walvishaai, wat hier in dit gebied best veel voorkomt. Deze vis kan tot 21 meter lang groeien, maar dit beestje was maar 9-10 :P. Wij hebben gelijk onze flippers aangetrokken en het masker op onze hoofden gezet, waarna we het water in zijn gesprongen. Wij hebben een tijdje met dit mega bakbeest meegezwommen; echt wat een monster!
Maar na deze mooie start van de duiktocht zijn we naar het eerste rif gegaan, waar we 15 meter zijn afgedaald naar de bodem. Hier hebben we heel veel vissen, en veel koraal gezien. Het zicht was hier ook super (20 meter , in vergelijking met 4 meter in Port Elizabeth)! Na een half uurtje had Mark z’n cilinder alweer bijna leeggezogen, dus het werd tijd om omhoog te gaan. Vanuit een vredig waterwereldje kwamen wij weer aan de oppervlakte, waar het flink stormde! Regen, wind en hoge golven werden om onze oren gesmeten.
We zijn gauw in het bootje gestapt, en verder gevaren naar de tweede, en laatste, duiklocatie, wat 18 meter onder zeeniveau lag. Hier éénmaal onder water zagen wij het zonnetje doorbreken; het rif werd er een stuk mooier van. Hier onder water hebben wij zoveel verschillende dingen gezien. Het varieerde van tientallen grote roggen van 2 meter tot een beste zandhaai, van een grote octopus tot een reuze schildpad, en van kneiter grote en lelijke alen tot scholen bestaande uit duizenden vissen. Je wist echt niet waar je moest kijken, omdat er zoveel verschillende dingen om je heen zag. Geertje was relaxed aan het ronddobberen met de twee instructeurs, maar Mark was weer van het ene beest naar het andere beest aan het zwemmen. Deze activiteiten zogen de cilinder wederom snel leeg, waardoor ik een kleine 10 minuten eerder dan de rest omhoog moest. Maar boven op de boot heeft de kapitein nog even leuk ‘gespeeld’ met de boot op de mega hoge golven, wat ook heel erg leuk was.
Nadat iedereen weer op de boot zat was het weer tijd om de boot weer op het strand te ‘gooien’. ’t Blijft altijd leuk om zo tegen je instinct in te gaan (i.p.v. het ondiepe te vermijden, gewoon kneiter hard het strand opknallen =D).
Die middag brak de zon compleet door, en het werd dus weer eens tijd om lekker op het strandbedje bij het zwembad te liggen.
Die even pizza gegeten, en nog wat biertjes gedronken. Ook ben ik nog even op internet geweest, waar ik een aanpassing in m’n cruise-contract voor stage had ontvangen. In plaats van 11 september vertrek ik pas 26 september! Ik kan dus nog lekker vijftien dagen langer in Nederland verblijven =D.
Rond een uurtje of 11 was het weer leuk geweest voor deze dag, en de ogen werden dus maar weer gesloten.

Op donderdagochtend hebben wij ons zooitje bij elkaar geraapt, en zijn we met een 4x4 richting de grens gebracht, terug naar onze auto’s. Daar zijn wij in de auto gestapt, en richting een pinautomaat gereden. Het was namelijk wel tijd om weer wat geld op te nemen. Na van Ines afscheid te hebben genomen zijn we met z’n vijfen in één auto doorgereden naar het noorden. Wij wilden de grens over richting Swaziland. Maar aangezien de wegen weer heel goed werden aangegeven kwamen wij niet bij de geplande grensovergang. Na een mooie de-tour zijn we uiteindelijk bij een andere grenspost aangekomen. Na een klein uurtje waren wij in Swaziland, waar we nog een slaapplek moesten zoeken. Eerst in Big Bend geprobeerd, maar 600 rand aftikken p.p.p.n. hadden we geen zin in. Dus wij zijn maar doorgereden naar Mazini. Hier hebben wij een guest house gevonden waar wij wel twee nachten konden verblijven. Na een smerig KFC diner hebben we thuis nog maar een cola malibutje gedronken, waarna we zijn gaan slapen.

De volgende ochtend zijn we naar een activiteiten centrum gereden net buiten de stad. Hier hebben we mountainbikes gehuurd om vervolgens een lekker stukje te fietsen. Maar wij zijn ook gewoon een stelletje domme Nederlanders. Gewoon lekker beginnen met biken om 12 uur, op één van de heetste dagen van de afgelopen tijd. Maar na heel wat gezweet waren we aangekomen bij de cultural village. Dit is een Swazi-dorp middenin een natuurreservaat. Hier wonen mensen volgens de traditionele cultuur. Eerst hebben we een rondleiding door het dorpje gehad, waarna we een uur lang een show kregen. Helaas was deze show meer een mislukte circus optreden...maarja...hebben wij onze cultuuractiviteiten voor de komende week ook weer gehad. Na die tijd zijn we nog even naar een paar watervallen gelopen, waarna we weer de fiets op konden stappen. Het was echter nog steeds warm, dus het werd weer zweten geblazen.
Na onze mooie warme tocht werd het tijd om nog even te lunchen bij een koffiehuisje, waarna we lekker naar huis zijn gegaan. Iedereen had zich even lekker gedoucht, waarna we uiteten zijn gegaan, en lekker lang hebben geborreld.

Zaterdag de 24e stond de dag weer in het teken van reizen. We hadden de planning om van Manzini (Swaziland) naar Port St. Johns te rijden. Intotaal zijn we die dag bijna twaalf uur bezig geweest om van A naar B te komen. Maar ondertussen in Port Shepstone hebben we nog wat gegeten, en walvissen bekeken.
Rond de avond zijn we in Port St. Johns aangekomen waar we een mooie backpackers hadden opgezocht. Daar zat een heel gezellig barretje, dus er werden aardig wat biertjes genuttigd die avond.

Op zondag hebben we eerst even lekker uitgeslapen, waarna we een brunch hebben gehaald bij de winkel. Na het eten zijn we naar het strand geweest, en richting de blowhole gelopen. Hier ben ik een paar weken geleden ook al met Arwen geweest, maar nog een keer in dit gebied lopen is absoluut niet erg. Ook hier hebben we nog even tijdje walvissen zitten bekijken.
Die avond hebben we lekker in de lodge gegeten, waar zelf gevangen vis op het menu stond. Na het eten was het tijd om te pokeren met het barpersoneel en andere hippies. Onder het genot van zelfgevangen oesters werden 9 jongeren van de tafel geveegd door de 60-jarige oude moeke. Achteraf bleek dat zij ook al sinds haar 17e poker speelt :S.
Maar ook die avond zijn er weer genoeg biertjes naar binnen gewerkt, dus het werde volgende dag ook lekker uitslapen.

Maandag hebben we dus ook weer een zeer verlaat ontbijt gehad. Geertje en ik zijn die middag met een dolfin & whale cruise meegeweest. Wij hebben zoveel walvissen gezien de afgelopen dagen, dus wij wilden die beesten wel eens van dichtbij zien. Voor 40 euro konden wij een paar uur mee op een speedboot. Na een flinke branding door te zijn gestuiterd zijn we richting een plek geweest waar allemaal zeevogels als een soort ‘kamikaze piloten’ de zee in doken, om sardientjes te eten. Waar sardientjes zijn, zijn ook dolfijnen. Die hebben wij dus ook meer dan genoeg gezien. Ook hebben groepen dolfijnen lange tijden met onze boot meegezwommen.
Maar op een gegeven moment waren we wel klaar met dolfijnen; we wilden wel een grote walvis spotten. Even later zagen wij een staart het water uitklappen, en dus probeerden wij dichterbij te komen. Maar helaas; de walvis was spoorloos. Maar na een goed kwartier zagen we twee walvissen verderop zwemmen. Dus hier zijn we gelijk heen geblazen. We hebben ongeveer een kwartier deze beesten zien zwemmen, tot op een gegeven moment het moment suprème daar was. Één van de twee walvissen sprong uit het water; en niet half, wat meestal het geval is, maar helemaal! En dit werd ook nog even leuk herhaald door de walvis. Dit zag de organisator ook maar eens per maand, dus het was heel erg speciaal om dit te zien.
Maar na dit avontuur was het tijd om weer terug te gaan naar de kust. Voordat we de branding doorgingen moest er eerst nog even gespeeld worden op de golven, wat betekende gewoon lomp beuken over de golven, en loskomen van het water =D.
Gelijk toen we bij de backpackers terug waren zijn we met z’n vijfen in de auto gestapt, en zijn we richting de landingsbaan geweest (die van Marco Borsato’s ‘Wit Licht’). Hier hebben we een super mooie zonsondergang gezien.
Na een leuk gescheur over de weggetje was het tijd om uit eten te gaan, waarna we weer geindigd zijn in de bar van de backpackers.

De volgende ochtend zijn we rond 9 uur vertrokken richting ons oude vertrouwde Port Alfred. Daar kwamen we om drie uur aan bij het Ferrymans Hotel. Hier konden we gratis overnachten, omdat dit één van de studenten accomodaties is van school.
’s Avonds hebben we zeer lekkere vis gegeten bij Ocean Basket, waarna we een paar biertjes hebben gedaan in Ferrymans, tijdens een paar potjes pool. Toch wilden we nog even kijken in de Snorts, of daar nog wat gezelligheid was. Er waren een paar mensen, maar alle studenten waren allang weg. Wij hebben dus ons vermaakt met ad-wedstrijdjes samen met de baas van de Snorts. Het promillage in ons bloed was dus weer hoog zat rond half 1, dus we gingen maar lekker naar huis.

Nu is het woensdag de 28e. We zitten hier nog even op school te internetten, en straks nog even naar Rosehill om een paar boodschapjes te doen, en om even naar de kapper te gaan. Vanavond nog even uiteten, en de laatste keer naar de Lounge.
De planning is om morgen naar Port Elizabeth te gaan, daar nog één keer slapen in de lodge waar we ook begonnen zijn, en dan vrijdag om 18:00 vliegen (via Joburg, Londen) naar Amsterdam.
Zaterdag zullen we rond 10:50 landen. De rest gaat allemaal lekker naar huis, maar Hilde, m’n nicht, vliegt samen met me mee richting Innsbruck waar we opgehaald worden door m’n pa/ma/broertje/oom/tante etc. Dan staat er nog een lekker weekje camping in Oostenrijk op de planning, waarna ik samen met Hilde weer terug vlieg naar Nederland.

Zaterdag 7 augustus, 17:50 zal ik weer met m’n beide benen voor een tijd in Nederland staan. Dan wordt het weer tijd voor ouderwetse feestjes, lekkere kroketten, goede kaas en weet ik wat nog meer! Eerst zou m’n stage 11 september beginnen, maar het is verplaatst naar 26 september! Dus ik heb nog twee weken extra in Nederland om allerlei leuke dingen te doen.

Maar dit was m’n laatste verslag vanuit Zuid-Afrika. Bedankt voor alle leuke reacties elke keer weer! Iedereen mag gerust langskomen aan de Roeterskamp om alle foto’s te bekijken, of om gewoon lekker koffie te leuten!

TOT OVER ANDERHALVE WEEK!
x Mark